พ่อกานต์ของผม ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 กานต์
" กานต์ " หนุ่มวัยกลางคน อายุปีนี้คือ 36 เขาเป็นคุณพ่อลูก 2 แล้วเมื่อต้นปี
ครอบครัวเขานั้นเองเติบโตมาและทำกินอยู่แถบชานเมืองมาตั้งแต่สมัยรุ่นปู่รุ่นย่าและตอนนี้เขาและครอบครัวก็เปิดร้านอาหารตามสั่งเล็ก
ๆ โดยทุบรั้วบ้านออก ซึ่งกิจการก็ค้าขายได้เรื่อย ๆ ในย่านนี้ถึงแม้กิจการจะดีวันดีคืน
กับนิสัยส่วนตัวของหนุ่มคนนี้ กานต์เป็นคนขยันทำงานมาตั้งแต่เด็ก ๆ จวบจนมีครอบครัวเขาก็ยิ่งทำงานมากขึ้นเพื่ออนาคตของลูกทั้งสองคน
"อ้าวพ่อ....." ช่วงสายของวัน หลังจากส่งลูก ๆ
ไปโรงเรียน "นายศิลป์" พ่อของกานต์และปู่ของหลาน ๆ ก็แวะมาหาลูกชาย
"เอ่อ.....ไอ้กานต์ช่วงนี้...กำลังว่างใช่ไหม"
ศิลป์ถามลูกชาย ซึ่งกานต์ก็พยักหน้าตอบ
"ว่างมากเลยพ่อ ว่าไงเหรอ"
"ก็...เอ่อ....มึงจำเสี่ยตง ....ได้ไหม" กานต์พยักหน้า
เสี่ยตง เป็นเหมือนผู้มีพระคุณของครอบครัวเขามาก ๆ ซึ่งที่ส่วนหนึ่งที่เขาได้มาก็เพราะเสี่ยตงนี้แหละ
"เอ่อ...พ่อช่วงนี้ ป่วยบ่อยว่ะ
เสี่ยเขาก็อยากหาคนไปดูแลบ้าน"
"ไปเป็นยามให้เขาเหรอ" กานต์ถาม
ศิลป์ส่ายหน้า
"ยามนะเขามีแล้ว.....แต่ที่พ่อหมายถึงก็คือเข้าไปดูแลในบ้านนะ
เพราะช่วงนี้เสี่ยแก ขึ้น ๆ ลง ๆใต้แทบจะทุกอาทิตย์"
"โห.....เข้าไปในบ้านเสี่ยเลยเหรอ...." ศิลป์พยักหน้า
"เสี่ยเขาไว้ใจครอบครัวเรานะ...ส่วนพ่อก็ป่วยเองก็เห็น
ไหน ๆ เอ็งก็ว่าง ช่วยไปแทนพ่อสักเดือนได้ไหมละ"
"ได้สิพ่อ....ยังไงเสี่ยก็เป็นคนให้ที่ให้ทางเรานี่เนอะ
คนดี ๆ ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว"
นั้นแหละ โลกอีกใบที่นายกานต์ไม่เคยค้นพบ จุดเริ่มต้นมันมาแล้ว
และเขาก็เป็นคนก้าวไปเปิดประตูนั้นเอง
*
*
*
อาทิตย์ต่อมา ณ บ้านของเสี่ยตง ด้านหน้าเป็นโรงสีข้าวขนาดใหญ่
อยู่ห่างจากหมู่บ้านของเขาเกือบ ๆ 3กิโล
เนื้อที่บ้านของเสี่ยนั้นกว้างมาก เกือบ ๆ 10ไร่
มองห่างออกไปจากจุดของลานตากข้าว เป็นทิวไปปลูกไว้รอบบ้าน คงจะกันละอองข้าวบางส่วนที่จะปลิวออกไป
ซึ่งมันก็ดี ทำให้บ้านของแกคล้ายเป็นป่าขนาดย่อม ๆ เลย เมื่อพ่อเขาขี่รถมอเตอร์ไซด์เข้ามาผ่านโรงสี
ก็มีทางลาดยางประมาณ 300 เมตร ตรงนั้นมีป้อมยาม เมื่อเห็นนายศิลป์ยามก็รีบเปิดประตูให้โดยไม่ต้องไต่ถามอะไรเลย
"หวัดดีครับลุง..." ยามสวัสดีพ่อของเขา ซึ่งพ่อก็ยิ้มแย้ม
ยื่นกระทิงแดงให้ไป
"สนิทกันนะพ่อ" ศิลป์ยิ้ม
เขาเป็นที่ไว้วางใจของเสี่ยมาก ๆ พวกคนงานรู้ดี
กานต์ยังคงมองไปรอบ ๆ เนื้อที่ของบ้านเสี่ยตง ตัวบ้านนั้นไม่ได้ใหญ่โตแบบในหนังหรือละครที่พวกคนรวย
ๆ มักอยู่ แต่กลับกันบ้านหลังนี้ถึงจะปลูกมากว่า 50 ปี ตามที่พ่อบอกแต่ยังดูใหม่
มีต้นไม้และสวนร่มรื่นน่าอยู่ หันหน้าชนกับบ้านชั้นเดี่ยวสไตล์โมเดิร์นแต่ตัวบ้านก็กินเนื้อที่มากอยู่
เรียกว่าปลูกบ้านชั้นเดียวแต่กว้างมาก ๆ มองไปยังมุมหนึ่งด้านหน้าจะเป็นสวนที่ตั้งห่างไปไม่กี่
10 เมตร ด้านหน้ามีม้าหินอ่อนอยู่หลายชุดคงเอาไว้ให้แขกที่มาเยี่ยมนั่งเล่น
"มาแล้วเหรอ" กานต์เห็นผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งยืนยิ้มแปล้นตอนรับเขาสองพ่อลูก
"เอ่อ ๆ นี่ลูกชายฉันเอง" กานต์ยกมือไหว้
"ไหว้พระเถอะพ่อคุณ ลูก ๆ หลานกันทั้งนั้น ปะ ๆ
เสี่ยแกรออยู่ในห้องนะ พี่ศิลป์" กานต์มองไปรอบ ๆ บ้านอีกครั้งมันดูเงียบมาก ๆ
แทบไม่มีคนเลย
"นี่พ่อ....บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ เขามีคนงาน
แม่บ้านมั้งป่าว"
"ก็มี
คนที่เอ็งเจอก็แม่สวย....หัวหน้าคนงานที่นี้แหละ แต่จะเข้ามาทำงาน อาทิตย์ละ 3
วัน พอ 6 โมงเย็นก็กลับ"
"โห.....เหมือนว่าเสี่ยเองก็หวงความเป็นส่วนตัวมาก
ๆ เลยนะพ่อ "ศิลป์อมยิ้ม ให้ลูกชาย แล้วสองพ่อลูกก็เดินเข้าไป
ซึ่งศิลป์เดินเข้าไปในตัวเองอย่างคุ้นเคย ซึ่งเสี่ยอยู่ในห้องออกกำลังกายแน่ ๆ เพราะมันมีเครื่องวิ่ง
เครื่องอะไรต่าง ๆเต็มห้อง
"สวัสดีครับเสี่ย ผมพาลูกชายมาแนะนำนะครับ"
กานต์หันหัวไปมองซ้าย มองขวา ได้ยินเสียงพ่อแนะนำตัวก็รีบหันมายกมือไหว้เสี่ยตง แต่สายตาเขากลับหยุดนิ่ง
มือพนมค้างกับคนที่พ่อเรียกว่าเสี่ย ผิดจากที่คิดไว้ลิบลับ
คนตรงหน้าเป็นหนุ่มใหญ่เชื้อสายจีนอย่างแน่นอน เสี่ยตงเดินลงจากลู่วิ่งเครื่องโตออกมาในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า
ใส่กางเกงบอลสีขาวพอดีตัว จึงทำให้เห็นพวงควยที่แกว่งไปมาในกางเกงอย่างชัดเจนยามแกเดิน
เพราะตอนนี้เสี่ยตงไม่ได้ใส่กางเกงใน กางเกงบอลสีขาวที่ค่อนข้างบาง
เวลามีแสงลอดเข้าไป ทำให้กานต์เห็นพวงควยที่แกว่งไปมา เวลาเดินของเสี่ยตง
หัวควยและพวงไข่ของแกมันห้อยยาวลงมา
ด้วยกางเกงที่พอดีตัวทำให้เห็นรูปทรงหัวควยอย่างชัดเจน กานต์เผลอมองนานไปนิด
ได้ยินเสียงพ่อกระแอม จึงยิ้มแหย ๆ
"เอ่อ....สวัสดี ไหว้พระนะ นี่ลูกชายพี่ศิลป์เหรอ
ตัวสูงใหญ่ เอาการเลยนะ" ด้านเสี่ยตง ที่สายตาประเมิณคนด้านหลังลูกน้องคนสนิท
เสี่ยตงเห็นนายกานต์แล้วก็อดชื่นชมไม่ได้ เพราะกานต์นอกจากจะผิวแทนไม่ได้ดำอย่างที่คนเป็นพ่อเล่าขานแต่กลับกันผิวนั้นดูนวลคล้ายน้ำผึ้ง
แถมหน้าตาดีแล้วหุ่นของนายกานต์นั้นที่ตัวสูงใหญ่ 180 ซม
ขนาดกล้ามแขนกล้ามหน้าอกใหญ่กลม เป็นลูกรับกับช่วงเอวที่ดูหนา
"หุ่นกานต์ใช้ได้เลย....เสี่ยนะไว้ใจพ่อเรามาก ๆ เลยนะ
ที่จะให้มาดูแลบ้าน เพราะพี่ศิลป์ก็ป่วยบ่อยๆ" เสี่ยตงพูดไปก็เช็ดเหงื่อไป
"ผมจะให้เจ้ากานต์มันมาดูแล ช่วงหลังจาก 1 ทุ่มไปจนถึงเช้านะครับ ตามที่เสี่ยต้องการ"
"เอ่อ....ดีๆ....เสี่ยให้เอ็งวันละ1000 เลยนะ กานต์" กานต์ได้ยินก็ตกใจกับค่าจ้างที่สูงเอาการนะ วันละตั้ง1000 หันไปมองหน้าพ่อ
"เสี่ยแกใจดีกับบ้านเราเสมอแหละ ไม่ต้องเกรงใจทำหน้าที่ให้ดีก็พอ"
"เอาน่าไม่มากไปหรอกสำหรับครอบครัวพี่ศิลป์
กว่าเสี่ยจะมีวันนี้ก็ได้พี่ศิลป์ช่วยไว้มากมาย"
"แล้วน้องต้าละครับ กลับมารึยัง" ศิลป์เอ่ยถามชื่อคน
น่าจะเป็นลูกของเสี่ย
"อืมๆ....ให้คนงานไปรับแล้ว ส่วนกานต์สะดวกเริ่มงานวันนี้เลยไหม
เพราะค่ำนี้เสี่ยต้องขึ้นเครื่องไปภูเก็ต" กานต์รีบพยักหน้า
"ดีๆบ้านนี้ไม่มีอะไรมากหรอก....ปิดบ้าน ลงกลอน
ให้เรียบร้อย ทีวี เปิดดูได้นะ เฮียไม่ว่า แค่หาเพื่อนมาดูเจ้าต้านะ
"พ่อเขาพูดเสริม เสี่ยตง สามหนุ่มคุยกัน ถามเรื่องราวส่วนตัว
ก็ได้ยินเสียงเล็ก ๆ หัวเราะมาจากมุมห้องที่เป็นห้องนั่งเล่น เสี่ยตงเดินนำไปก่อน
ตามด้วยพวกเขา
"พ่อ!!"
"กล้า!!" กานต์เห็นลูกชายตัวเอง
นั่งกินขนมอยู่กับเด็กที่ชื่อต้า เจ้ากล้านั้นเป็นลูกชายคนโตของเขานั้นเอง
ปีนี้ขึ้นม.1แล้ว ส่วนน้องต้านั้นก็คงจะรุ่นเดียวกัน
กานต์มองเด็กทั้งสองนั่งทานขนม
ไอ้กล้าลูกชายก็นั่งทานอย่างเคยชินเหมือนมาที่นี่บ่อยๆ
"หือ" แม้กระทั้งเสี่ยตงเองก็หันมามองเขา
"นั้นพ่อของ กล้าเหรอ สวัสดีครับคุณน้า" กานต์รีบยกมือรับไหว้เด็กตรงหน้า
"ใช่ ๆ นี่พ่อกล้าเอง แล้วพ่อมาทำอะไรเหรอครับ"
"พ่อมาทำงานแทนปู่เขานะลูก" กล้าพยักหน้า
แล้วหันไปเล่นกับต้า
"ดีเลย น้องต้าของผมนะ
มีเพื่อนสนิทอยู่คนเดียวจริง ๆ นะ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นลูกนายกานต์" เสี่ยตงยิ้มกว้าง
เขาถึงจะรู้จักสนิทใจกับพี่ศิลป์แต่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตา ลูกชายของพี่ศิลป์เท่าไหร่จนเมื่อ
2 ปีที่แล้ว พี่ศิลป์ได้มอบที่ดินให้
นั้นให้เก็บลูกชายที่ได้ยินแต่ชื่อไว้ทำกิน
ยิ่งมารู้ว่าพ่อของเจ้ากล้าเป็นลูกชายของกานต์เขาก็ยิ่งเบาใจกับหลาย ๆ เรื่อง
"คะครับ....ผมเกรงใจ ลูกผมว่าบ่อย มันจะรบกวนเสี่ย"
เสี่ยตงส่ายมือทันที
"ไม่เลย....ไม่เลย ไม่ลำบากเสี่ยเลย จริงๆ
เห็นเจ้าต้ามันมีเพื่อน แล้วดูท่าทางจะไม่พากันไปพิเรนที่ไหน" เสี่ยตงเว้นคำแล้วก็เอ่ยจนจบ
สายตามองลูกชายอย่างรักใคร่
" คนเป็นพ่ออย่างเสี่ยก็ดีใจแล้ว" เสี่ยหันมาจับไหล่กานต์
"เสี่ยฝากบ้านด้วยนะ"กานต์พยักหน้า
"ปะ....เอ็งไปบ้านเตรียมตัวนะ....เดี่ยวพ่อจะพาหลานกลับไปค่ำ
ๆ ละกัน"
*
*
*
"นั่นแหละ.. ลูกเสี่ย ลูกเสื่ยแกชื่อต้า นิสัยเอาแต่ใจพอสมควรเลย" เกือบ ๆ 6โมงเย็นที่กานต์กลับบ้านไปเตรียมตัว พ่อของเขาก็พาหลานกลับมาบ้านและเอ่ยบอกนิสัยใจคอลูกชายเสี่ยให้เขาฟัง
แถมยังรู้ว่าเจ้าต้าคือลูกคนเดียวแกก็เลยหวงมาก ๆ
"เสี่ยแกเลี้ยงด้วยเงินแท้ ๆ แต่นาน ๆ ทีก็เห็นแกดุลูกแกเหมือนกัน...ถ้าน้องมันทำอะไรก็อย่าไปถือมากนะเอ็ง
"พ่อศิลป์พูดอีกครั้ง
"ผมก็ไม่ได้ถืออะไรครับหน้าทีเรา" เมื่อศิลป์ได้ยินก็เหมือนพูดไปนัย
ๆ
"เอ็งรับปากพ่อนะ....ว่าน้องมันอยากให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะ"
กานต์ขวมดคิ้ว อย่างสงสัย
"ได้ ๆ พ่อ" ศิลป์ยิ้มขึ้น
แล้วก็เดินไปทางบ้านของตัวเอง
"ปู่ ๆ...พ่อไม่อยู่บ้าน
ปู่จะมานอนกับพวกเราไหม" ศิลป์หันไปมองหลาน "เออ ๆ ....ช่วยกันวะไอ้กานต์"
กานต์เองก็เบาใจที่พ่อจะมานอนเฝ้าบ้านแทนเขา
*
*
*
เป็นอย่างที่พ่อเขาบอกจริงๆเลย....เวลาเกือบ5ทุ่ม
เจ้าเด็กตัวแสบก็ยังนั่งเล่นเกมกดอยู่หน้าจอทีวีเครื่องใหญ่
"น้ากานต์.... เบื่ออ่ะ" นั้นไง
มาแล้วเด็ดเอาแต่ใจ
"เบื่อแล้วไม่เล่นเกมล่ะ” น้องต้าเด็กตี๋
ทำหน้ามุ่ย
"แล้ว พ่อของต้าบอกให้น้ากานต์ดูแลบ้าน
แล้วก็ต้าด้วยใช่ปะ" เด็กน้อยม.1 หันมาถามเขา
"มันเป็นงานน้าเต็มใจทำอยู่แล้ว" หนุ่มวัยกลางคนตอบไปตามความคิด
"แล้วน้ากานต์.... เต็มใจทำทุกอย่างเลยป่ะ" เสียงของเด็กต้ามีแววตื่นเต้น
"ก็ได้อ่ะน้องต้ามีอะไรอีกเหรอ มันดึกแล้วเหมือนกันนะ"
เขาหันมามองนาฬิกา เกือบ ๆ เที่ยงคืนแล้ว
"งั้นแปปนะ น้าขอไปตรงบ้านก่อน น้องต้าจะนอนเลยไหม"
เด็กต้าไม่ได้ตอบหันไปเล่นเกม แต่ส่งเสียงอื่อ ๆ อ่อ ๆ กานต์ทำหน้าที่ตรวจบ้านช่อง ดับไฟตามห้องต่าง ๆ
เปิดไว้ทางหน้าบ้านเท่านั้น แล้วจู่ ๆ เจ้าต้าเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วถกเสื้อเขาขึ้น
"น้ากานต์ ถอดเสื้อหน่อยดิ"
" เออ...ถอดทำไมอ่ะ "
"เอาน่า....บอกให้ถอดก็ถอดสิ" คุณพ่อลูกสองชักตะหงิดตะหงิด
แต่ก็ถอดเสื้อออกไป
"โหย ล่ำจัง ตัวก็ใหญ่ด้วย
น้ากานต์สูงเท่าไหรล่ะ"
"ก็180ละมั้ง" เด็กต้าพยักหน้า
"ถึงว่า กล้ามันตัวสู๊งสูง..." มันอมยิ้มยามพูดถึงลูกชายเขา
"ดูต้าสิน้ากานต์...นี่ ม.1
แล้วนะสูงแค่ 160 เอง ...เจ้ากล้าไป 170 แล้วอะ ไม่ยุติธรรมเลย" เจ้าต้าหน้ามุ่ย
"หึหึ....เดี๋ยวน้องต้าก็สูง
นี่ยังไม่โตเต็มที่เลย"
"เหรอ แล้วโตเต็มที่จะเป็นไงน๊าาา....อยากรู้จังเลย"
เอาแล้วไง คำพูดมันแปลกจนสะกิดใจของกานต์
"นี่..น้ากานต์...ถอดกางเกงหน่อยดิ
อยากรู้ว่าโตเต็มที่มันเป็นยังไง"
"เอิ่มม น้องต้า... มันไม่ดีมั้ง"
"ไม่ดียังไง...ไหนบอกว่าเต็มใจทำงานไง"
" แต่ว่า ......." กานต์ยังคงรู้สึกแปลก
ไม่อยากทำ
"น้ากานต์บอกไม่ใช่เหรอว่า เต็มใจทำงานให้ป๊าอ่ะ แล้วนี่ต้าสั่งให้น้ากานต์ทำให้
แค่นี้ไม่ได้เหรอ" ใจนึงกานต์ก็ไม่อยากถอด
แต่เสี่ยดีกับครอบครัวเขามากๆกานต์เองไม่อยากทำให้พ่อโดนตำหนิไปด้วยเลย กานต์เลยปลดกางเกงยีนส์ออก เหลือแค่
กางเกงในเก่า ๆ บาง ๆ สีน้ำตาลห่อหุ้มดุ้นควยแค่ตัวเดียวเท่านั้น
"แค่นั้นเอง ต้าไม่ได้ให้ทำไรซะหน่อย"
เจ้าต้าพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องขึ้นไปนอนบนเตียง
"อ่อ.....อีกอย่าง น้ากานต์
คืนนี้ห้ามใส่เสื้อผ้านะ เหลือแค่นี้พอ" ไอ้ตัวแสบมันพูดจบเสร็จก็เข้าห้อง เขาล่ะงงเลย เด็กคนนี้จะเล่นอะไรกับเขาเนี่ย ซึ่งมันก็ผ่านคืนแรกไปแบบแปลกๆ
รุ่งเช้า นายศิลป์ก็เข้ามาบ้าน
"เมื่อคืนเป็นไง ไม่มีอะไรยุ่งยากใช้ไหม" ศิลป์เอ่ยถามลูกชาย
"อ่อ.....ก็ไม่มีอะไรนะ....งั้นฉันไปก่อนนะ
ไปช่วยสวยเปิดร้านก่อน" มันเป็นงานที่สบายจริง ๆ แหละ
แค่มาอยู่เป็นเพื่อนลูกชายของเสี่ย นอนก็นอนในห้องนั่งเล่นที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำมีบ้างที่ลุกขึ้นมาดูความเรียบร้อย
ติดก็อาการแปลก ๆ ของไอ้หนูต้านี่แหละ
แต่ก็แค่ขอดูแบบเด็กที่ขี้สงสัยละมั้งเพราะเท่าที่ทำเมื่อคืน
ต้าเองก็ไม่ได้จับหรือแสดงท่าทางอะไรเลย
คิดแบบนั้นกานต์ก็พลอยสบายใจกลับบ้านไปช่วยเมียเปิดร้าน
และงีบหลักเพื่อเริ่มงานต่อในช่วงเย็น ผลัดเวรกับพ่อของเขา
"เย้ๆๆ....พ่อสวัสดีครับ" เสียงกำลังแตกหนุ่มของเจ้ากล้า
มันร้องดีใจที่วันนี้แม่ไปซื้อรองเท้าฟุตบอลมาให้
"หึหึ....ชอบเหลือเกินนะไอ้ฟุตบอลเนี่ย....."
สวยยิ้ม พลางหันไปช่วยงานสามีที่กำลังเก็บร้าน
"อ้าวพี่จะ6โมงแล้ว
ไปอาบน้ำไป เตรียมไปทำงานบ้านเสี่ยค่ำ เจ้าต้าจะอยู่คนเดียว" จริงอย่างที่เมียพูด
หันไปก็เกือบ ๆ จะทุ่ม เขารีบอาบน้ำ สวมกางเกงยีนส์ตัวเก่ง
ใส่เสื้อแล้วก็รีบออกจากบ้าน
เมื่อไปถึง "น้ากานต์มาสาย"
เจ้าต้าทำหน้ามุ้ย ยืนอยู่ตรงห้องนั่งเล่น
"น้าขอโทษนะ พอดีร้านน้าคนเยอะ
เพิ่งปิดเมื่อกี้" เจ้านายตัวน้อยของเขาก็ยังทำหน้ายุ่ง
"ต้าจะทำโทษน้า....ถอดเสื้อผ้าออก ตอนนี้เลย"
"ห๊ะ.....มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ" กานต์เองก็แปลกใจ
ถึงขนาดสั่งให้เขาแก้ผ้า
"ใช่ผิดมาก ๆ ปล่อยต้าอยู่คนเดียวตั้ง
ชั่วโมง....ถ้าไม่ทำ ต้าจะฟ้องปู่ศิลป์ ให้ไปบอกป๊าของต้าอีกทอด"
"ก็.....ก็ได้....แค่นี้ต้องฟ้องด้วย แค่น้าถอดเสื้อผ้าใช่ไหม"
ว่าแล้วกานต์ก็แก้ผ้า ออกเกือบหมด ทิ้งไว้แต่กางเกงในตัวย้วย ๆ สีเทา
"ก็แค่นั้น คราวนี้ น้าต้องอยู่แบบนั้นแหละ
ไปทั่งคืน" ว่าแล้วก็หันหน้าเข้าห้อง ทิ้งให้เขายืนอยู่กลางบ้าน แบบงง ๆ
ก็เมื่อไม่มีอะไรแปลกไปกว่านี้ แค่เกือบ ๆโป๊จนหมอยโผล่เท่านั้น
กานต์ก็เดินไปทั่วบ้านด้วยสภาพกางเกงในสีเทาย้วย ๆ และกฎแปลกอย่างวันนี้
เด็กน้อยสั่งว่าห้ามเข้ามาในห้องก่อนได้รับอนุญาติ ทั้ง ๆ ที่เมื่อวานเขาก็เข้าไปนั่งเล่นเกมเป็นเพื่อน
แต่ก็ดีเหมือนกัน แก้ผ้าแบบนี้ก็อายเด็กมันเหมือนกัน
เวลาผ่านไปเกือบ ๆ สี่ทุ่ม
เจ้าหนูต้าที่ออกคำสั่งให้เขาใส่กางเกงในตัวเดียวเท่านั้นอยู่ในบ้าน
เด็กน้อยเข้าห้องไปก็เงียบไปเลยถึงยังไงเจ้าต้าก็ยังเด็ก
เขาเองก็เป็นพ่อคนหลายครั้งจะแอบย่องไปดูลูกตอนดึก ๆ ว่านอนหลับสบายไหม
และวันนี้เขาก็จะทำบ้าง กานต์แง้มบานประตู ซึ่งมันไม่ได้ล็อค ภายในห้องเย็นฉ่ำ
มีแสงสลัว ๆ ออกมาจากทีวี แต่สิ่งที่ทำให้กานต์หยุดนิ่งมือค้างไว้แบบนั้นพอ ๆ กับสายตาที่จ้องค้างกับภาพตรงหน้า
ในทีวีนั้นเป็นหนังโป๊แน่นอน
เพราะกล้องถ่ายนอกตัวบ้านแล้วซูมเข้าไปภายในบ้านที่โต๊ะรับแขก
มีพ่อแม่และลูกชายหญิงนั่งคุยกัน 4
คน ผู้ชายตัวใหญ่เดาว่าคงเป็นพ่อ โอบกอดเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ซึ่งคงเป็นลูก
แล้วทั้งหมดก็ล้วงควักกันอย่างเด็ดดวง แล้วไอ้ที่ทำมให้หนุ่มกานต์ค้างนิ่งก็คือ
ไอ้เจ้าต้า ตอนนี้มันนอนอยู่ในท่าหมอบหน้า ตูดขาวเนียนโก่งขึ้น แล้วเอามือลอดใต้หว่างขา
มันแหกดากตัวเอง กานต์รู้ได้ไง ก็เพราะมันหันดากแดง ๆ นั้นมาทางประตูนะสิ
เปิดเข้ามาก็เจอจัง ๆ รูดากของเด็กตี้
ที่กำลังใช้นิ้วตัวเองล้วงรูเด้านั้นเอาเป็นเอาตายพร้อม ๆ กับเสียงครางอย่างมีความสุข
"อูย...ซี๊ด..ขนาดนิ้วยังทำให้เสียวขนาดนี้..อูย.."
เสียงเล็ก ๆ ของเจ้าต้าครางออกมาเบา ๆ
ตามองภาพในจอซึ่งตอนนี้หัวเงี่ยงยักษ์ได้ผลุบหายเข้าไปในรูหีที่ขับน้ำเงี่ยนออกมาชะโลมปลายควยจนล้นออกมารอบรูหี
กานต์ที่นิ่งงันเขาพยายามระงับอารมณ์เงี่ยนมันเกิดขึ้นมาอย่างแปลกประหลาดเพียงแค่เห็นเด็กน้อยคนนึงช่วยตัวเอง
แต่ไม่รู้ทำไมเขาใจมันถึงสั่นขนาดนี้พักใหญ่เขาไม่สามารถสะกดอารมณ์ได้คิดว่าไปชักว่าวให้น้ำเงี่ยนออกซะมั่งจะได้หายเงี่ยน
พยายามจะหันกลับ แต่
"แอ๊ด!!!"ไอ้ลูกบิดเฉงซวย กานต์คิด
"ชิบ....น้ากานต์!!!" กานต์สะดุ้ง กับเสียงร้องอย่างตกใจของเจ้าต้า
เขาเองก็ตกใจ แต่เมื่อจะก้าวเท้าออก
"หยุดเลยนะน้ากานต์ หยุดตรงนั้น"
"นะ....นะ....น้าขอโทษ
น้าแค่จะมาดูว่าต้าหลับหรือยัง"เด็กต้านั่งเงียบ
"น้ามาแอบดูต้านานหรือยัง"
"ไม่เลย....ไม่เลย แค่เปิดเมื่อกี้เอง"
"โกหก น้ากานต์โกหก"
"จริงๆนะ....น้าเปิดประตูมาก็ นั้นแหละ"
"ถ้าน้ามาแว๊บเดียวอย่างที่บอก
แล้วนั้นคืออะไรละ" เด็กต้านั่งพิจารณารูปร่างที่เปลือยเปล่าของน้ากานต์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
น้ากานต์จัดเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง รวมไปถึงรูปร่างที่กำยำ กล้ามแขน
กล้ามหน้าอกและกล้ามท้อง น่าไซร้และน่าเลียเป็นอย่างมาก
แต่ที่สำคัญที่สุดและเป็นส่วนที่ต้าสนใจมากที่สุดเป้าตรงนั้นมันตุง
นูนขึ้นเป็นลำยาวพาดไปด้านซ้าย
"เฮ้ยยย.....จะทำอะไรน้า ปะ....ปล่อยนะ...เจ้าต้า
ปล่อยมัน" ต้าชะงัดไปนิดหน่อย แต่เมื่อของเด็กไม่ได้ปล่อยสิ่งที่กำไว้ในมือ
กลับกันต้ารูดถอกมันช้าๆ
"อ๊ะ......ปล่อย.....ซี๊ดดด....ปล่อยเถอะ....มะ....มันไม่ดี"
"ไม่ดียังไงละน้า....ถ้าไม่ดีทำไมไอ้นี้มันถึงแข็งสู้มือต้าละครับ"
"ปิดทีวีเถอะ..วันหลังค่อยดูต่อ" กานต์พยายามเปลี่ยนเรื่อง
ชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบรีโมทเพื่อจะปิดทีวี
"ไม่เป็นไรหรอกเราอยู่กันแค่สองคน..ไม่ต้องอาย..มา...เดี๋ยวต้าช่วยน้าเองนะ"
แล้วเจ้าตัวแสบก็ทำทุกอย่างภายในวินาที กางเกงก็หลุดไปกองอยู่กับพื้น
ลำควยขนาดเขื่องส่ายหัวหงึกหงักตรงหน้าเด็กต้าพอดี ต้าจ้องมองด้วยความพิศวง
ตอนนี้ชายหนุ่มก็ไม่สนอะไรแล้ว ทำไมเขารู้สึกเงี่ยนกว่าทุกครั้ง เงี่ยนกว่าอะไรทั้งสิ้น
ไม่รอช้า
"หึหึ...ไม่เคยเห็นใช่มั้ย....ลองจับดูซิ..นี่แหละควยของผู้ชายที่มีลูกแล้ว..เวลาเงี่ยนแล้วจะแข็ง"
"ต้าไม่กลัวหรอก....ต้าจับอยู่แล้ว" แล้วเด็กต้าก็ทำจริง
ควยขนาดเขื่องส่ายหัวหงึกหงักตรงหน้า เด็กน้อยคว้าหมับ จับแล้วบีบเบาๆ
"น้าโกหกต้าแหละ ดูสิบีบหัวควยนิดเดียว
น้ำเงี่ยนน้าไหลยืดเลย" กานต์ชักแปลกใจ เด็กนี้ไม่มีท่าทีว่าจะเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วเลยสักนิดแต่เมื่อเห็นควยกลับไม่กลัวแถมจับมันพลิกไปพลิกมาอย่างชำนาญ
"เก่งจังเลยน้องต้าเนี่ย....บีบมันออกมาแล้ว
กล้ากินมันไหมละ"กานต์พูดไม่ทันจบ ก็เสียวจี๊ด
"ลองใช้ลิ้นแตะ...อ่าส์..ชิมดูซิ
...อึ้บ...ลองอมเข้าไปเลยก็ได้นะ...น่าน..ยังงั้น..อุ้ย..ระวังฟัน..อย่าให้โดน"กานต์พูดไปตาก็จับร่างของเจ้าต้าที่อ้าอมควยเขาเข้าไปจนมิดหัวเงี่ยง
แกกระเด้าควยเข้าไปเบา ๆ แกกลั้นน้ำเงี่ยนแทบไม่อยู่แล้ว ความเสียวซ่านที่ปลายลิ้นเด็กน้อยตวัดเลียไปมาที่หน้าหัวกระจังทำให้เขาครางออกมา
"ซี๊ดดดด.....เจ้าต้า....หนูไปจำมาจากไหน....อูย..อ้าสสส"เด็กน้อยคายควยออกมา
"หึหึ....ต้าไม่บอกน้าหรอก"
"งะ....งั้น ช่วยทำให้น้าสิ....นะๆ
....ทำให้น้าหน่อยนะ"
"อือ....ทำดีไหมน๊า....อ๋อ..คุณครูเคยสอนแล้ว
แต่ต้ายังไม่เคยเจอของจริงเลย งั้นน้ากานต์มาเป็นตัวทดลองให้ต้านะ"
"อะ....อืม....เอาเลยครับ
น้าจะเป็นตัวทดลองให้หนูต้าเอง"กานต์เข้าใจไปว่าที่แท้
เด็กสมัยนี้เขาเรียนเรื่องนี้กันแล้วนี่เอง ผิดกับต้า ความลับบางอย่างที่เด็กน้อยเก็บงำเอาไว้
มันยังไม่ถึงเวลาที่บอก
ตอนนี้ต้องชัดจูงให้ชายหนุ่มตรงหน้านี่ติดใจรสชาติของผู้ชายด้วยกันก่อน
ซึ่งไม่น่าจะยาก แค่นี้แผนก็สำเร็จ
"ยะ....ยิ้มอะไรเหรอ...ไหนบอกจะเอาน้าเป็นหุ่นทดลองไง
รีบสิ"
"หนูต้า..ช่วย..เลียตรงหัวควยด้วยซิ.."ต้าทำตามอย่างว่าง่าย
มองจากมุมนี้มันเงี่ยนเหรอเกินเงี่ยนจะคุมเอวไม่อยู่ถึงขนาดเด้าใส่ปากเด็กน้อยไปตามความเสียว
"อื๊ออออ....น้ากานต์...ควยก็ใหญ่
อย่ากระแทกเข้ามาทั้งดุ้นสิ"
"หึหึ....ทั้งดุ้น แต่ต้าก็ดูดมันจนมิดลำได้นี่
เก่งจังเลย ซี๊ดดดด"มันเงี่ยนเกินกว่าจะอดกลั้น กานต์ทดเสียวไม่ไหว
ดึงควยออกมาจากปากของเด้กต้าแกลุกขึ้นสาวท่อนควยอย่างเร็ว
"เป็นไง....น้ำควยของผู้ชายแท้ ๆ จะออกแล้ว อยากชิมมันไหม
ถ้าอยากหนูต้า
อ้าปากเลย..อ้า.ปาก..ไว้..อูยออก..ออกแล้ว..โอ๊ว.."ควยลนายกานต์กระตุกอย่างแรงพ่นน้ำเงี่ยนปรี๊ดออกมาอย่างแรงหนูต้าไม่ทันระวังตัว
ใบหน้าริมฝีปากเต็มไปด้วยน้ำเงี่ยนที่ส่งกลิ่นคาวนิด ๆ
จนกระทั่งน้ำเงี่ยนหยดสุดท้าย เขาจ้องมองใบหน้าของอาตี๋น้อยที่เต็มไปด้วยน้ำเชื้อของเขา
"ซี๊ดดดด...เป็นไง ให้น้าเอาควยเกลี่ย ๆ น้ำให้ไหม"
ต้าพยักหน้า เมื่อน้ากานต์จับควยท่อนนั้นค่อยๆเกลี่ยเมือกน้ำเชื้อให้ไหลเข้าปากของหนุ่มน้อย
"น้ากานต์....เอากางเกงในของน้ามาให้ต้าหน่อย"ตอนนี้กานต์ยอมทำทุกอย่าง
เมื่อยื่นกางเกงในให้แล้ว
เจ้าต้าก็เอากางเกงในนั้นเช็ดคราบน้ำควยของตัวเองทีเปรอะเต็มหัวควยแล้วเอาขึ้นมาเช็ดหน้าตัวเอง
แล้วยื่นกลับไปให้น้ากานต์
"พรุ้งนี้ น้ากานต์ใส่ตัวนี้มานะ เข้าใจไหม"
"ดะ....ดะ...ได้เลยครับ...น้องต้า"
"แล้ววันนี้ ก็ออกไปนอนที่เดิมต้าจะนอนแล้ว
ชิส์"แนะยังทำหน้ามุ่ยใส่เขาอีก ไอ้เด็กคนนี้ เดี๋ยวเถอะ คิดได้แค่ในใจ
ตอนนี้เมื่อคลายความเงี่ยนก็รู้สึกแปลกๆ
นี่เขาห่างจากเรื่องบนเตียงจนหน้ามืดปล่อยให้เด็กผู้ชายมันดุดควยได้เลยเหรอว่ะ....
"หึหึ....ว่าไม่ได้....โครตเสียวเลยไอ้หนูลูกพ่อ"
พูดจบก็สวมกางเกงในตัวที่เต็มไปด้วยคราบน้ำควย แล้วนอนแผ่ตากแอร์
จวบจนรุ่งเช้านั้นแหละถึงกลับบ้าน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น